ما انسان ها هممون از همدیگه یه انتظارهایی داریم که دوس داریم این انتظارا از طرف دیگَرون برآورده شه ، یکی از انتظارا اعـتـمـاده .
اعتماد ینی اینکه یه قسمتی از وجودتُ با کسی درمیون میزاری ، این چیز میتونه ، قــلــبــت باشه ، یک شیئ باشه ، یک زندگی مشترک باشه ، یه افکاره منحصر به فردت باشه ، حالا هر چی... خوب طبیعتا ماانسانها نمیتونیم این چیزای با ارزشُ بین هرکسی درمیون بزاریم ، پس یه فرده خاصّی رُ داریم وبهش اعتماد میکنیم که این چیزُ درمیون بزاریم.
یکی از با ارزشترین چیز توی دنیا احـسـاسُ قلبه یک انسانه به اشتراک گذاشتنش بره هرکی سخت ترین و مشکل ترین کاره ، پس خیلی دقت میکنه که اینُ به هرکسی بروز نده.
حالا بر حسب اتفاق یا هرچی ، یه روزی تصمیم میگیریم که این قلبه لامصبُ با کسی تقسیم کنیم ، ینی اعتماد کنیم ، اعتماده تمامُ کمال. انتظار داریم که این کَس از اعتمادم سوء استفاده نکنه ، قدره این اعتمادُ بدونه ، بهم خیانت نکنه این اعتمادُ باکَسه دیگه درمیون نزاره ، منُ به کَسه دیگه نفروشه ...
اما باز یه روز میبینیم ای دلِ غافل دیدی؟ چه راحت این همه به این اعتماد کردی یهو همرُ گذاشت تو دبه تُرشیُ رفت؟!!!! ینی حتی بدون اینکه بخواد بهم بگه ...
چقد بده ، چقد یه انسان اینجا احساسه حقارت میکنه ، احساسه تنهایی میکنه ، احساسه پوچی میکنه... ماها نباید اعتمادهامون به همدیگرُ کوچیک بشمریم ، اعتماد شاخص اصلیه یه رابطست... ولی افسوس که تو بینمون اصلا بویی از اعتماد نمیبینیم.
اعتماد میتونه بهترین پشتوانه برای پیشرفت باشه وقتی به کسی اعتماد داری یا کسی بهت اعتماد داره پس برای هرکاری که اون بگه یا تو بگی نه نداری چون بهش اعتماد داری ، چون دیگه هیچ دلیلی برای ترسیدن نداری.
چون دیگه هیچ دلیلی برای تـرسـیـدن نداری.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نظر شما برای بالا بردن کیفیت محصولاتمان