توی این زندگی روزمرگیمون یه چیزایی هستن که واقعا آدمُ به شدت کلافه میکنن ، مثل یه تومور مغزی میمونن انگار یه نفر داره یه میخُ میکنه تو مغزت ، از شدت درد میخوای فقط فریاد بزنی ..... فریاد بزنی..... فریاد بزنی.... این چیز میتونه مثل امتاحانای دانشگاه باشه ، میتونه گیر کردن تو یه مسئله باشه ، میتونه مثل وقتی باشه که تو اوجِ بدبختیُ ناراحتی بدون دلیل بزاره بره... میتونه از بیکار بودن باشه ، کلافه شدن ، خسته شدن ، افسرده شدن...
اینا آدمُ رنج میدن هیچ جوره نمیتونی درستش کنی باید یجوری تخلیه شی... باید یجوری از شرره این تفاله ها راحت شی... باید فریاد بزنی .. انقد داد بزنی که حَلقت جر بوخوره ، انقد بلند داد بزنی که هرچی چرتُ پرت تو مغزته بریزه بیرون ، باید پاشی بری بلند ترین نقطه بایستی داد بزنی ، حتی گریه کنی ، بعدش توی سکوته خودت غرق بشیُ از تنهاییت لذت ببری.
هر چی بَلاست از تنهاییامونه. :|
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نظر شما برای بالا بردن کیفیت محصولاتمان